پیش بینی اضطراب امتحان براساس یادگیری خودنظم ده و امید تحصیلی دانش آموزان دبیرستان

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی اضطراب امتحان براساس یادگیری خودنظم ده و امید تحصیلی می¬باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه دختران و پسران پایه سوم در رشته های علوم انسانی، علوم ریاضی، علوم تجربی دبیرستان¬های شهر خورموج (استان بوشهر) بودند. آزمودنی¬های این پژوهش را 305 دانش آموز(158 پسر و147 دختر) تشکیل می دهند که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه¬ای تصادفی چند مرحله ای انتخاب شده اند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل سه پرسشنامه به شرح زیر می¬باشد: 1- پرسشنامه یادگیری خودتنظیمی (mslq) (پنتریچ ودی گروت، 1991) 2- پرسشنامه اضطراب امتحان(tai) (ابوالقاسمی وهمکاران، 1375) 3- پرسشنامه امید تحصیلی (سامانی، سهرابی، 2011). در این پژوهش علاوه بر استفاده از آمار توصیفی، در سطح استنباطی به آزمون فرضیه¬ها از طریق رگرسیون همزمان و آزمون تی مستقل پرداخته شد. نتایج این پژوهش نشان داد که خودکارآمدی به صورت منفی و معنادار و اضطراب امتحان از متغیرهای یادگیری خود نظم¬ده به صورت مثبت و معنادار قادر به پیش بینی اضطراب امتحان می باشد ولی امید تحصیلی قادر به پیش بینی اضطراب امتحان نمی باشد و در پسران تنها بعد اضطراب امتحان از ابعاد یادگیری خود نظم ده قادر به پیش بینی اضطراب امتحان به صورت مثبت ومعنا دار می باشد و در دختران بعد خودکارآمدی به صورت منفی و معنادار و بعد اضطراب امتحان از ابعاد یادگیری خودنظم ده به صورت مثبت و معنادار قادر به پیش بینی اضطراب امتحان می باشد. همچنین بین دختران و پسران در متغیرهای اضطراب امتحان و امیدتحصیلی تفاوت معناداری مشاهده نشد. ولی در بین دختران و پسران بعد ارزش تکلیف از ابعاد یادگیری خودنظم¬ده دارای تفاوت معناداری می باشد به گونه ای که این متغیر در گروه دختران بالاتر از پسران می باشد.